( Indrokilo )
( Gentong Keramat )
( Palenggahan Bung Karno )
( Pertapaan & palenggahan Bung Karno )
( Goa Gambir )
( Patung Panji )
( Pintu Masuk Pertapaan Indrokilo )
JAMAN EDAN
(Serat Jongko Joyoboyo)
1. Pancen amenangi jaman edan,
sing ora edan ora kaduman.
Sing waras padha nggragas,
sing tani padha ditaleni.
Wong dora padha ura-ura.
Begjane sing eling lan waspada.
2. Ratu ora netepi janji,
musna prabawane lan kuwandane.
Akeh omah ing ndhuwur kuda.
Wong mangan wong,
kayu gilingan wesi
padha doyan rinasa enak kaya roti bolu.
3. Yen bakal nemoni jaman edan
akeh janji ora ditetepi,
wong nrajang sumpahe dhewe.
Manungsa padha seneng
tumindak ngalah tan
nindakake ukum Allah.
4. Bareng jahat diangkat-angkat,
bareng suci dibenci.
Akeh manungsa ngutamakake reyal,
lali sanak lali kadang.
Akeh bapa lali anak,
anak nladhung biyunge.
5. Sedulur padha cidra,
kulawarga padha curiga,
kanca dadi mungsuh,
manungsa lali asale.
Rukun ratu ora adil,
akeh pangkat sing jahat jahil.
6. Makarya sing apik manungsa padha isin.
Luwih utama ngapusi.
Kelakuan padha ganjil-ganjil.
Wegah makarya kapengin urip,
yen bengi padha ora bisa turu.
Wong dagang barange saya laris,
bandhane ludhes.
7. Akeh wong mati kaliren
ing sisihe pangan.
Akeh wong nyekel bandha
uripe sangsara.
Sing edan bisa dandan.
Sing mbangkang bisa nggalang
omah gedhong magrong-magrong.
Wong waras kang adil uripe nggragas lan
kapencil.
8. Sing ora bisa maling padha digething.
Sing pinter duraka padha dadi kanca.
Wong bener thenger-thenger,
wong salah bungah-bungah.
Akeh bandha muspra ora karuwan larine.
Akeh pangkat drajat padha minggat
ora karuwan sababe.
9. Bumi saya suwe saya mungkret.
Bumi sekilan dipajegi.
Wong wadon nganggo panganggo lanang.
Iku tandhane kaya raja kang ngumbar
hawa napsu,
ngumbar angkara murka,
nggedhekake duraka.
10. Wong apik ditampik,
wong jahat munggah pangkat.
Wong agung kesinggung,
wong ala pinuja-puja.
Wong wadon ilang kawanitane,
wong lanang ilang kaprawirane.
11. Akeh jago tanpa bojo.
Wanita padha ora setya,
laku sedheng bubrah jare gagah.
Akeh biyung adol anak,
akeh wanita adol awak.
Bojo ijol-ijolan jare jempolan.
12. Wong wadon nunggang jaran,
wong lanang numpang slendhang pelangi.
Randha loro, prawan saaga lima.
Akeh wong adol ngelmu.
Akeh wong ngaku-aku,
njaba putih njerone dhadhu.
13. Ngakune suci, sucine palsu.
Akeh bujuk.
Wektu iku dhandhang diunekake kuntul.
Wong salah dianggep bener,
pengkhianat nikmat,
durjana saya sampurna.
14. Wong lugu keblenggu,
wong mulya dikunjara,
sing curang garang, sing jujur kojur.
Wong dagang keplanggrang,
wong judhi ndadi.
15. Akeh barang kharam,
akeh anak-anak kharam.
Prawan cilik padha nyidham.
Wanita nglanggar priya.
Isih bayi padha mbayi.
Sing priya padha
ngasorake drajate dhewe.
16. Wong golek pangan kaya
gabah den interi.
Sing klebat kliwat,
sing kasep keplesed.
Sing gedhe rame tanpa gawe,
sing cilik kecelik.
Sing anggak kalenggak.
17. Sing wedi padha mati,
nanging sing ngawur padha makmur,
sing ngati-ati sambate kepati-pati.
Cina olang-aling kepenthung
dibandhem blendhung,
melu Jawa sing padha eling.
18. Sing ora eling padha milang-miling,
mloya-mlayu kaya maling,
tudang-tuding.
Mangro tingal padha digething.
Eling, ayo mulih padha manjing.
19. Akeh wong ijir,
akeh wong cethil.
Sing eman-eman ora kaduman,
sing kaduman ora aman.
20. Selot-selote besuk
ngancik tutupe taun,
dewa mbrastha malaning rat,
bakal ana dewa angejawantah,
apangawak manungsa.
21. Utang nyawa nyaur nyawa,
utang wirang nyaur wirang.
Akeh wong cinokot lemud mati.
Akeh swara aneh tanpa rupa.
Bala prewangan,
makhluk alus padha baris,
padha rebut bebener garis.
22. Tan kasat mata tanpa rupa,
sing mandhegani putra Bathara Indra,
agegaman trisula wedha.
Momongane padha dadi nayakaning prang,
perange tanpa bala,
sekti mandraguna tanpa aji-aji.
23. Sadurunge teka ana tetenger
lintang kemukus dawa ngaluk-aluk,
tumanja ana kidul sisih wetan bener,
lawase pitung bengi.
24. Parak esuk banter,
ilange katut Bthara Surya,
jumedhul bebarengan karo
sing wus mungkur.
Prihatine kawula kelantur-lantur.
25. Iku tandhane
putra Bathara Indra wus katampa
lagi tumeka ing ngarcapada,
ambiyantu wong Jawa.
Dununge ana sikile
redi Lawu sisih wetan.
Adhedukuh pindha Raden Gathutkaca,
arupa gupon dara tundha tiga.
26. Kaya manungsa asring angleledha,
apeparab Pangeraning Prang,
tan pakra anggone anyenyandhang,
nanging bisa nyembadani ruwet-rentenge
wong sapirang-pirang.
Sing padha nyembah reca ndhaplang,
cina eling, Syeh-syeh pinaringan
sabda gidrang-gidrang.
27. Putra kinasih swarga Sunan Lawu,
ya Kyai Brajamusthi,
ya Kresna,
ya Herumurti,
mumpuni sakehing laku,
nugel tanah Jawa kaping pindho.
28. Ngerehake sakabehing para jim,
setan, kumara, prewangan.
Para lelembut kabawah prentah
saeka praya kinen
abebantu manungsa Jawa.
Padha asenjata trisula wedha,
kadherekake Sabdopalon Nayagenggong.
29. Pendhak Suro nguntapake kumara,
kumara kang wus katam nebus dosanira,
kaadhepake ngarsane kang Kuwasa.
Isih timur kaceluk wong tuwa,
pangiride Gathutkaca sayuta.
Idune idu geni,
sabdane malati,
sing bregudul mesthi mati.
30. Ora tuwa ora enom,
semono uga bayu wong ora ndayani.
Nyuwun apa bae mesthi sembada,
garise sabda ora gantalan dina.
Begja-begjane sing yakin
lan setya sabdanira.
31. Yen karsa sinuyutan wong satanah Jawa,
nanging pilih - pilih
sapa waskitha pindha dewa.
Bisa nyumurupi laire
embahira, buyutira,
canggahira, pindha lair bareng sadina.
Ora bisa diapusi amarga bisa maca ati.
32. Wasis wegig waskitha
ngreti sadurunge winarah,
bisa priksa embah-embahira,
ngawuningani jaman tanah Jawa.
Ngreti garise siji-sijining umat,
tan kalepyan sumuruping gegaman.
33. Mula den udia satriya iki,
wus tan bapa tan bibi,
lola wus aputus wedha Jawa.
Mula ngendelake trisula wedha,
landhepe trisula :
pucuk arupa gegawe sirik
agawe pepati utawa utang nyawa.
34. Sing tengah sirik
agawe kapitunaning liyan,
sing pinggir tulak talak
colong jupuk winaleran.
Sirik den wenehi ati melathi,
bisa kasiku.
Senenge anyenyoba, aja kaina-ina.
Begja-begjane sing dipundhut,
ateges jantrane kaemong sira sabrayat.
35. Ingarsa begawan wong dudu pandhita.
Sinebut pandhita dudu dewa.
Sinebut dewa kaya manungsa,
kinen kaanggep manungsa
sing seje daya.
Tan ana pitakonan binalekake,
tan ana jantra binalekake.
36. Kabeh kajarwakake nganti jlentreh
gawang-gawang terang ndrandang.
Aja gumun aja ngungun,
yaiku putrane Bathara Indra
kang pambayun,
tur isih kuwasa nundhung setan.
Tumurune tirta brajamukti,
pisah kaya ngundhuh.
37. Ya siji iki kang bisa njarwakake
utawa paring pituduh
jangka kalaningsun.
Tan kena den apusi
amarga bisa manjing jroning ati.
38. Ana manungsa kaiden katemu,
uga ora ana
jaman sing durung kalamangsane.
Aja serik aja gela iku dudu waktunira,
ngangsua sumur ratu tanpa makutha.
Mula sing amenangi
gek enggala den luru,
aja nganti jaman kandhas.
Madhepa den amarikelu.
39. Begja-begjane anak putu,
iku dalan sing eling lan waspada,
ing jaman Kalabendu nyawa.
Aja nglarang dolan nglari
wong apangawak dewa,
dewa apangawak manungsa.
Sapa sing ngalang-ngalangi
bakal cures ludhes
sabraja dlama kumara.
Aja kleru pandhita samudana,
larinen pandhita
asenjata trisula wedha.
40. Iku paringe dewa.
Ngluruge tanpa wadyabala.
Yen menang datan ngasorake liyan.
Para kawula padha suka-suka
amarga adiling Pangeran wus teka.
Ratune nyembah kawula,
agegaman trisula wedha.
41. Para pandhita ya padha ngreja,
yaiku momongane Kaki sabdopalon
sing wus adus wirang.
JAMAN EDAN
(Serat Jongko Joyoboyo)
Pancen amenangi jaman edan,
sing ora edan ora kaduman.
Sing waras padha nggragas,
sing tani padha ditaleni.
Wong dora padha ura-ura.
Begjane sing eling lan waspada.
Itulah sedikit petikan Ramalan Kanjeng Sri Aji Joyo Boyo, banyak kalangan mengamini tentang Ramalan diatas. Bagaimana tidak isi dari Ramalan tersebut hampir 75 % sudah terbukti.
Namun di era Globalisasi yang serba modern ini sepertinya banyak kalangan yang meragukan, dengan alasan musrik, klenik dan lain sebagainya. Padahal bila kita telaah lebih dalam, Serat Jongko Joyo Boyo merupakan sebuah karya maestro yang harus kita pelajarai dan kita kupas lebih dalam.
Dalam Serat Jaman Edan banyak hal – hal yang harus kita ketahui dan kita pelajari, tentang hakekat hidup manusia. Seperti :
Ratu ora netepi janji,
musna prabawane lan kuwandane.
Akeh omah ing ndhuwur kuda.
Wong mangan wong,
kayu gilingan wesi
padha doyan rinasa enak kaya roti bolu.
1. Ratu ora netepi janji,
musna prabawane lan kuwandane.
Pada zaman ini atau yang akan datang banyak kaum Bangsawan / Ningrat atau Priyayi termasuk ketua / pemimpin / ulama / dan pembesar – pembesar lain yang tidak bisa menepati janji, hilang daya wibawa dan kekuatannya.
Dapat kita saksikan banyak pembesar – pembesar Indonesia yang menjadi Abdul Butun ( Hamba Perut ) saja, yang cuma mementingkan diri sendiri, tidak pernah menepati semua janji yang pernah diucapkan saat berlangsung, sehingga menghilangkan kewibawaannya sendiri, menghilangkan kekuatannya untuk melanjutkan Kepemimpinannya.
2. Akeh omah ing ndhuwur kuda.
Banyak rumah yang melebihi kuda – kuda / atap, semua rumah di cor / ditingkat agar lebih tampak mewah, lebih wah atau tampak megah bila dipandang sebelahnya / tetangga.
Sesungguhnya mereka lupa bahwa kuda – kuda merupakan penopang tempat berteduh kita sehari hari.
3. Wong mangan wong,
kayu gilingan wesi
padha doyan rinasa enak kaya roti bolu.
Banyak manusia yang tega akan sesamanya. Tidak mau tau kehidupan sesamanya. Tidak mau membantu sesamnya.
Banyak orang suka makan kayu, makan besi dan lain sebagainya bahkan uang pun dilahap karena mereka merasakan kenikmatan seperti rasa kue bolu.
Bila kita telaah, memang manusia pada zaman ini tega terhadap sesamanya, jangankan pada orang lain, dengan saudara sendiri saja bisa membunuh.
Semua manusia menghalalkan segala cara agar mereka bisa makan kenyang, makan besi, makan kayu, makan uang, makan kertas dan lain – lain. Mengapa mereka suka akan itu semua ? Karena semua itu mudah didapat, mudah diatur, tanpa kerja keraspun semua itu bisa didapat.
Warisan Budaya yang menjadi jiwa dan bernilai lebih dalam hati dan darah Manusia Indonesia.