Rabu, 24 Desember 2008

Foto - foto


( Indrokilo )


( Gentong Keramat )


( Palenggahan Bung Karno )


( Pertapaan & palenggahan Bung Karno )


( Goa Gambir )


( Patung Panji )


( Pintu Masuk Pertapaan Indrokilo )

KEJAWEN


Kejawen merupakan suatu aliran atau faham yang berkembang di kalangan orang jawa, yang merupakan perpaduan antara animisme, dinamisme dan budaya yang sangat kental di Jiwa manusia Jawa.

Banyak kalangan yang menyebutkan bahwa faham kejawen musrik atau menyekutukan tuhan atau ajarannya Syekh Siti Jenar.
Mungkin semua itu salah!
Karena dalam ajaran Kejawen tidak ada unsur menyekutukan Tuhan, mereka / para penganutnya tetap mempercayai Tuhan, yang islam tetap menyembah Allah, yang Budha tetap menyembah Tuhannya begitu juga Hindu dan Kristen, karena Kejawen itu bukan suatu Agama melainkan suatu ajaran saja.
Kejawen merupakan suatu faham / kepercayaan tentang ketuhanan, diman mereka merasa sangat dekat dengan Tuhannya. Merasa Manunggal / menyatu dengan Tuhannya.

Selasa, 23 Desember 2008

AGAMA BUDI


Mungkin menjadi suatu tanda tanya bagi kita, Apa, Siapa dan Bagaiman Agama Budhi itu?

Pada zaman dahulu sebelum Ajaran Islam masuk, di tanah Jawa sudah berkembang suatu ajaran Budha yang murni berasal dari Tanah Jawa, mengajarkan arti kehidupan, hakekat hidup dan kerukunan umat manusia.

Ada yang berkeyakinan bahwa Agama Budhi akan bangkit kembali, dan memperbaiki ( ndandani kahanane jagad ) tatanan hidup manusia. Dalam keyakinan mereka meyakini Agama Budhi akan bangkit di Indrakila ( tempat Arjuna meminta kemenangan Pendawa dalam Perang Barata Yudha ) yang juga digunakan sebagai pusat dari Ajaran Budha Jawi Wisnu.

Marilah kita telaah lebih dalam , Agama Buhi bukan merupakan Agama yang akan bangkit tapi Suatu Ajaran Jawa / Ajaran Jiwa Jawi yang akan mendominasi semua ajaran Kejawen di Tanah Jawa. Dimana Ajaran ini akan mengubah suatu permusuhan menjadi perdamaian , yang sakit menjadi sembuh, yang buruk menjadi baik.

Agama Budhi akan bangkit dari Pertapaan Indrakila tempat Sang Begawan Mintaraga, dapat kita artikan bahwa Ajaran Agama Budhi akan bangkit dari diri kita ( Mintaraga : Minta = minta, Raga = badan / diri sendiri ) yang bisa diartikan sebagai Kesadaran Umat Manusia akan arti Kehidupan, yang akan membawa semua Manusia menuju Nirwana.

JAMAN EDAN I

JAMAN EDAN

(Serat Jongko Joyoboyo)

1. Pancen amenangi jaman edan,

sing ora edan ora kaduman.

Sing waras padha nggragas,

sing tani padha ditaleni.

Wong dora padha ura-ura.

Begjane sing eling lan waspada.

2. Ratu ora netepi janji,

musna prabawane lan kuwandane.

Akeh omah ing ndhuwur kuda.

Wong mangan wong,

kayu gilingan wesi

padha doyan rinasa enak kaya roti bolu.

3. Yen bakal nemoni jaman edan

akeh janji ora ditetepi,

wong nrajang sumpahe dhewe.

Manungsa padha seneng

tumindak ngalah tan

nindakake ukum Allah.

4. Bareng jahat diangkat-angkat,

bareng suci dibenci.

Akeh manungsa ngutamakake reyal,

lali sanak lali kadang.

Akeh bapa lali anak,

anak nladhung biyunge.

5. Sedulur padha cidra,

kulawarga padha curiga,

kanca dadi mungsuh,

manungsa lali asale.

Rukun ratu ora adil,

akeh pangkat sing jahat jahil.

6. Makarya sing apik manungsa padha isin.

Luwih utama ngapusi.

Kelakuan padha ganjil-ganjil.

Wegah makarya kapengin urip,

yen bengi padha ora bisa turu.

Wong dagang barange saya laris,

bandhane ludhes.

7. Akeh wong mati kaliren

ing sisihe pangan.

Akeh wong nyekel bandha

uripe sangsara.

Sing edan bisa dandan.

Sing mbangkang bisa nggalang

omah gedhong magrong-magrong.

Wong waras kang adil uripe nggragas lan

kapencil.

8. Sing ora bisa maling padha digething.

Sing pinter duraka padha dadi kanca.

Wong bener thenger-thenger,

wong salah bungah-bungah.

Akeh bandha muspra ora karuwan larine.

Akeh pangkat drajat padha minggat

ora karuwan sababe.

9. Bumi saya suwe saya mungkret.

Bumi sekilan dipajegi.

Wong wadon nganggo panganggo lanang.

Iku tandhane kaya raja kang ngumbar

hawa napsu,

ngumbar angkara murka,

nggedhekake duraka.

10. Wong apik ditampik,

wong jahat munggah pangkat.

Wong agung kesinggung,

wong ala pinuja-puja.

Wong wadon ilang kawanitane,

wong lanang ilang kaprawirane.

11. Akeh jago tanpa bojo.

Wanita padha ora setya,

laku sedheng bubrah jare gagah.

Akeh biyung adol anak,

akeh wanita adol awak.

Bojo ijol-ijolan jare jempolan.

12. Wong wadon nunggang jaran,

wong lanang numpang slendhang pelangi.

Randha loro, prawan saaga lima.

Akeh wong adol ngelmu.

Akeh wong ngaku-aku,

njaba putih njerone dhadhu.

13. Ngakune suci, sucine palsu.

Akeh bujuk.

Wektu iku dhandhang diunekake kuntul.

Wong salah dianggep bener,

pengkhianat nikmat,

durjana saya sampurna.

14. Wong lugu keblenggu,

wong mulya dikunjara,

sing curang garang, sing jujur kojur.

Wong dagang keplanggrang,

wong judhi ndadi.

15. Akeh barang kharam,

akeh anak-anak kharam.

Prawan cilik padha nyidham.

Wanita nglanggar priya.

Isih bayi padha mbayi.

Sing priya padha

ngasorake drajate dhewe.

16. Wong golek pangan kaya

gabah den interi.

Sing klebat kliwat,

sing kasep keplesed.

Sing gedhe rame tanpa gawe,

sing cilik kecelik.

Sing anggak kalenggak.

17. Sing wedi padha mati,

nanging sing ngawur padha makmur,

sing ngati-ati sambate kepati-pati.

Cina olang-aling kepenthung

dibandhem blendhung,

melu Jawa sing padha eling.

18. Sing ora eling padha milang-miling,

mloya-mlayu kaya maling,

tudang-tuding.

Mangro tingal padha digething.

Eling, ayo mulih padha manjing.

19. Akeh wong ijir,

akeh wong cethil.

Sing eman-eman ora kaduman,

sing kaduman ora aman.

JAMAN EDAN II

20. Selot-selote besuk

ngancik tutupe taun,

dewa mbrastha malaning rat,

bakal ana dewa angejawantah,

apangawak manungsa.

21. Utang nyawa nyaur nyawa,

utang wirang nyaur wirang.

Akeh wong cinokot lemud mati.

Akeh swara aneh tanpa rupa.

Bala prewangan,

makhluk alus padha baris,

padha rebut bebener garis.

22. Tan kasat mata tanpa rupa,

sing mandhegani putra Bathara Indra,

agegaman trisula wedha.

Momongane padha dadi nayakaning prang,

perange tanpa bala,

sekti mandraguna tanpa aji-aji.

23. Sadurunge teka ana tetenger

lintang kemukus dawa ngaluk-aluk,

tumanja ana kidul sisih wetan bener,

lawase pitung bengi.

24. Parak esuk banter,

ilange katut Bthara Surya,

jumedhul bebarengan karo

sing wus mungkur.

Prihatine kawula kelantur-lantur.

25. Iku tandhane

putra Bathara Indra wus katampa

lagi tumeka ing ngarcapada,

ambiyantu wong Jawa.

Dununge ana sikile

redi Lawu sisih wetan.

Adhedukuh pindha Raden Gathutkaca,

arupa gupon dara tundha tiga.

26. Kaya manungsa asring angleledha,

apeparab Pangeraning Prang,

tan pakra anggone anyenyandhang,

nanging bisa nyembadani ruwet-rentenge

wong sapirang-pirang.

Sing padha nyembah reca ndhaplang,

cina eling, Syeh-syeh pinaringan

sabda gidrang-gidrang.

27. Putra kinasih swarga Sunan Lawu,

ya Kyai Brajamusthi,

ya Kresna,

ya Herumurti,

mumpuni sakehing laku,

nugel tanah Jawa kaping pindho.

28. Ngerehake sakabehing para jim,

setan, kumara, prewangan.

Para lelembut kabawah prentah

saeka praya kinen

abebantu manungsa Jawa.

Padha asenjata trisula wedha,

kadherekake Sabdopalon Nayagenggong.

29. Pendhak Suro nguntapake kumara,

kumara kang wus katam nebus dosanira,

kaadhepake ngarsane kang Kuwasa.

Isih timur kaceluk wong tuwa,

pangiride Gathutkaca sayuta.

Idune idu geni,

sabdane malati,

sing bregudul mesthi mati.

30. Ora tuwa ora enom,

semono uga bayu wong ora ndayani.

Nyuwun apa bae mesthi sembada,

garise sabda ora gantalan dina.

Begja-begjane sing yakin

lan setya sabdanira.

31. Yen karsa sinuyutan wong satanah Jawa,

nanging pilih - pilih

sapa waskitha pindha dewa.

Bisa nyumurupi laire

embahira, buyutira,

canggahira, pindha lair bareng sadina.

Ora bisa diapusi amarga bisa maca ati.

32. Wasis wegig waskitha

ngreti sadurunge winarah,

bisa priksa embah-embahira,

ngawuningani jaman tanah Jawa.

Ngreti garise siji-sijining umat,

tan kalepyan sumuruping gegaman.

33. Mula den udia satriya iki,

wus tan bapa tan bibi,

lola wus aputus wedha Jawa.

Mula ngendelake trisula wedha,

landhepe trisula :

pucuk arupa gegawe sirik

agawe pepati utawa utang nyawa.

34. Sing tengah sirik

agawe kapitunaning liyan,

sing pinggir tulak talak

colong jupuk winaleran.

Sirik den wenehi ati melathi,

bisa kasiku.

Senenge anyenyoba, aja kaina-ina.

Begja-begjane sing dipundhut,

ateges jantrane kaemong sira sabrayat.

35. Ingarsa begawan wong dudu pandhita.

Sinebut pandhita dudu dewa.

Sinebut dewa kaya manungsa,

kinen kaanggep manungsa

sing seje daya.

Tan ana pitakonan binalekake,

tan ana jantra binalekake.

36. Kabeh kajarwakake nganti jlentreh

gawang-gawang terang ndrandang.

Aja gumun aja ngungun,

yaiku putrane Bathara Indra

kang pambayun,

tur isih kuwasa nundhung setan.

Tumurune tirta brajamukti,

pisah kaya ngundhuh.

37. Ya siji iki kang bisa njarwakake

utawa paring pituduh

jangka kalaningsun.

Tan kena den apusi

amarga bisa manjing jroning ati.

38. Ana manungsa kaiden katemu,

uga ora ana

jaman sing durung kalamangsane.

Aja serik aja gela iku dudu waktunira,

ngangsua sumur ratu tanpa makutha.

Mula sing amenangi

gek enggala den luru,

aja nganti jaman kandhas.

Madhepa den amarikelu.

39. Begja-begjane anak putu,

iku dalan sing eling lan waspada,

ing jaman Kalabendu nyawa.

Aja nglarang dolan nglari

wong apangawak dewa,

dewa apangawak manungsa.

Sapa sing ngalang-ngalangi

bakal cures ludhes

sabraja dlama kumara.

Aja kleru pandhita samudana,

larinen pandhita

asenjata trisula wedha.

40. Iku paringe dewa.

Ngluruge tanpa wadyabala.

Yen menang datan ngasorake liyan.

Para kawula padha suka-suka

amarga adiling Pangeran wus teka.

Ratune nyembah kawula,

agegaman trisula wedha.

41. Para pandhita ya padha ngreja,

yaiku momongane Kaki sabdopalon

sing wus adus wirang.

JAMAN SEMAKIN GILA


JAMAN EDAN

(Serat Jongko Joyoboyo)

Pancen amenangi jaman edan,

sing ora edan ora kaduman.

Sing waras padha nggragas,

sing tani padha ditaleni.

Wong dora padha ura-ura.

Begjane sing eling lan waspada.

Itulah sedikit petikan Ramalan Kanjeng Sri Aji Joyo Boyo, banyak kalangan mengamini tentang Ramalan diatas. Bagaimana tidak isi dari Ramalan tersebut hampir 75 % sudah terbukti.

Namun di era Globalisasi yang serba modern ini sepertinya banyak kalangan yang meragukan, dengan alasan musrik, klenik dan lain sebagainya. Padahal bila kita telaah lebih dalam, Serat Jongko Joyo Boyo merupakan sebuah karya maestro yang harus kita pelajarai dan kita kupas lebih dalam.

Dalam Serat Jaman Edan banyak hal – hal yang harus kita ketahui dan kita pelajari, tentang hakekat hidup manusia. Seperti :

Ratu ora netepi janji,

musna prabawane lan kuwandane.

Akeh omah ing ndhuwur kuda.

Wong mangan wong,

kayu gilingan wesi

padha doyan rinasa enak kaya roti bolu.

1. Ratu ora netepi janji,

musna prabawane lan kuwandane.

Pada zaman ini atau yang akan datang banyak kaum Bangsawan / Ningrat atau Priyayi termasuk ketua / pemimpin / ulama / dan pembesar – pembesar lain yang tidak bisa menepati janji, hilang daya wibawa dan kekuatannya.

Dapat kita saksikan banyak pembesar – pembesar Indonesia yang menjadi Abdul Butun ( Hamba Perut ) saja, yang cuma mementingkan diri sendiri, tidak pernah menepati semua janji yang pernah diucapkan saat berlangsung, sehingga menghilangkan kewibawaannya sendiri, menghilangkan kekuatannya untuk melanjutkan Kepemimpinannya.

2. Akeh omah ing ndhuwur kuda.

Banyak rumah yang melebihi kuda – kuda / atap, semua rumah di cor / ditingkat agar lebih tampak mewah, lebih wah atau tampak megah bila dipandang sebelahnya / tetangga.

Sesungguhnya mereka lupa bahwa kuda – kuda merupakan penopang tempat berteduh kita sehari hari.

3. Wong mangan wong,

kayu gilingan wesi

padha doyan rinasa enak kaya roti bolu.

Banyak manusia yang tega akan sesamanya. Tidak mau tau kehidupan sesamanya. Tidak mau membantu sesamnya.

Banyak orang suka makan kayu, makan besi dan lain sebagainya bahkan uang pun dilahap karena mereka merasakan kenikmatan seperti rasa kue bolu.

Bila kita telaah, memang manusia pada zaman ini tega terhadap sesamanya, jangankan pada orang lain, dengan saudara sendiri saja bisa membunuh.

Semua manusia menghalalkan segala cara agar mereka bisa makan kenyang, makan besi, makan kayu, makan uang, makan kertas dan lain – lain. Mengapa mereka suka akan itu semua ? Karena semua itu mudah didapat, mudah diatur, tanpa kerja keraspun semua itu bisa didapat.

Rabu, 14 Mei 2008

Katalog Pribadi


Kanjeng Kiai Teja Arum

( Pusaka K. Jaka Rasa )

Berupa Keris berdapur : Pendawa Rare
Tangguh : Majapahit
Pamor : Uler Lulut.
Digunakan sebagai Pusaka.
Pusaka ini mempunyai Makna : Hati dalam lima hal
Muradnya : Merah, Hitam, Putih, dan Kuning
Rahasianya : Dalam hidup jangan larut ( terpukau ) dalam lima macam kesesatan (Penasaran ) / Molimo.

Katalog Pribadi



Kanjeng Kiai Wisnu Nanda


( Pusaka K. Jaka Wisnu Kencana )





Berupa Keris berdapur : Duwung ( Jangkung ),
Pamor : Adek.
Digunakan sebagai Pusaka.
Pusaka ini mempunyai Makna : Semoga pemiliknya senan tiasa Jinangkung, Jinampangan dening Gusti Kang Maha Agung.
Rahasianya : Manusia bisa menggapai angan pabila senantiasa dekat dengan Tuhan

Katalog Pribadi


Kanjeng Kiai Tunggul Jagad

( Tetungguling Padepokan Sunan Palila Raga Sejati )

Berupa Keris berdapur Sabuk Inten, Tangguh Pamor Junjung Derajat Lintag Kemukus
Digunakan sebagai Pusaka.
Makna : Permata sangat indah,
Muradnya : Hati anda,
Rahasianya : Kemulyaan manusia harus disertai dengan adat ( Sareat ) sopan santun yang cermat.

Katalog Pribadi


Kanjeng Kiai Rahmatullah

( Tetungguling Padepokan Sunan Palila Raga Sejati )



Berupa Tombak berdapur Baru, Tangguh Majapahitan, Pamor Bungkalan/Songgo Projo dan tiban Rahmatullah ( Lafal lillah ).
Digunakan sebagai Pusaka.

Tombak ini mempunyai Murad Semoga kita semua senantiasa mendapat rahmat Tuhan YME.

Tombak ini mempunyai pamor yang cukup aneh, diujung pamor tampak lafal " LILLAH " yang artinya Ihklas.

Konon pemilik Tombak ini adalah seorang Kiai di Daerah Malang - Jawa Timur ( mempunyai gelar Gus ).

Katalog Pribadi


Kanjeng Kiai Rasa Sejati

(Tetungguling Padepokan Sunan Palila Raga Sejati )



Berupa Keris berdapur : Jalak Dinding

Tangguh : Singosari

Pamor : Pancuran Mas (?) / Pedaringan kebak.

Digunakan sebagai Pusaka Padepokan yang beraliran kejawen Modern, bersifat pembaharuan dari aliran Kejawen lama.
Pusaka ini mempunyai Makna : Kijab atau tabir

Muradnya : 3 hal ( Allah, Muhammad, dan Rasulullah

Rahasianya : Sesungguhnya manusia dalam hatinya hanya mengucap Allah, Muhammad dan Rasullullah, alam menjalani hidupnya didunia dan di akhirat.

Definisi Keris


Definisi Keris

Keris adalah sejenis pedang pendek yang berasal dari pulau jawa, Indonesia. Keris purba telah digunakan antara abad ke 9 dan 14. Selain digunakan sebagai senjata, keris juga dianggap memiliki kekuatan supranatural, magis, gaib ( Sumber : Wikipedia ensiklopedi bebas berbahasa Indonesia ).

Dalam masa sekarang ini Keris sering didefinisikan dengan hal yang berbau klenik atau perdukunan atau hal – hal gaib, contohnya suatu hari saya bertemu dengan seseorang dan berkenalan, tiba – tiba dalam pembicaraan kami beliau menyinggung tentang keris “ Umyang Jimbe “ yang konon dapat menambah beras atau nominal uang, saya tidak percaya karena dibalik itu semua pasti ada sesuatu yang membuat jadi seperti itu, jadi didaam keris tersebut ada makluk gaib sejenis Gondoruwo atau Keblek karena 2 mahkluk ini punya sifat yang sama dengan fungsi keris “ Umyang Jimbe “ tadi.

Dari cerita ini bisa kita ambil Hikmah, sebenarnya bukan bendanya yang musrik atau berhukum haram tapi mereka yang percaya bahwa si “ Umyang Jimbe “ mempunyai daya magis yang dapat membuat manusia menjadi kaya raya.

Keris merupakan Warisan Leluhur / Nenek Moyang yang mempunyai nilai History yang mempunyai keindahan seni yang cukup tinggi pula. Bayangkan saja sebelum bangsa barat mengenal adanya Playwood punya lapisan – lapisan sehingga menjadi kuat Nenek Moyang kita sudah bisa membuat sebuah senjata yang dibuat dengan cara ditempa menggunakan bahan batu meteor ( Unsur Titanium yang dipakai sebagai Ujung Rudal, bersifat ringan dan kuat ) yang dicampur dengan bahan pamo dan baja sehingga menimbulkan tekstur pamor yang indah.
Keris mempunyai berbagai motif pamor yang terjadi karena pencampuran besi pada saat penempaan. DI dalam sebilah keris / tosan aji memunyai pengharapan dari sang Empu ( pembuat keris ) semoga pemiliknya bisa mendapat perlindungan dari Yang Maha Esa.

TOSAN AJI



Budaya Tosan Aji
( Keris )


Tosan Aji merupakan salah satu warisan budaya yang sampai sekarang hidup ditengah masyarakat modern.
Kadang kala kita memandang Tosan Aji ( Keris ) sebelah mata, kebanyakan orang hanya menilainya dari tayangan – tayangan Televisi saja seperti tayangan Sinetron disalah satu stasiun TV swasta, menceritakan seorang cewek sebut saja Winda yang cemburu dengan gebetan baru cowoknya sebut saja Denis, secara tiba – tiba Winda pergi kedukun untuk menyantet si Denis dan akhirnya meninggal.
Dari sinilah cerita musrik terjadi yang mana si dukun dengan berbekal keris krempyengan menyantet Denis hingga meninggal.
Padahal Keris merupakan Warisan Budaya yang bernilai Klasik dan mempunyai seni Profan yang tinggi seperti yang diungkapkan Alm. Bambang Harsrinuksmo Kolektor kawakan yang sudah meluncurkan beberapa buku keris yang dapat digunakan sebagai acuan kolektor – kolektor muda “ Kita menilai keris sebagai warisan budaya yang sepatutnya kita lestarikan ” selain itu beliau punya semboyan “ Haruskah anak cucu kita kelak belajar mengenai budaya keris dari orang lain ?.”